Ντιφέ, Γκιγιόμ

(Dufay, Σιμέ, Ενγκό 1400 – Καμπρέ 1474). Φλαμανδός μουσουργός. Άρχισε να σπουδάζει μουσική στη σχολή της μητρόπολης του Καμπρέ. Κοντά στους Μαλατέστα, στο Ρίμινι, συνέθεσε (μεταξύ 1419 και 1420) τα πρώτα έργα του που μπορούν να χρονολογηθούν. Κατόπιν και για πολύ καιρό ήταν ψάλτης του παπικού παρεκκλησίου και αρχιμουσικός του παρεκκλησίου στην αυλή των Σαβοΐα. Από το 1445 εγκαταστάθηκε σχεδόν χωρίς διαλείμματα στο Καμπρέ. Το επιβλητικό έργο του, που περιλαβάνει λειτουργίες, 5 magniflcat, μοτέτα θρησκευτικά και μη, αποσπάσματα λειτουργίας, γαλλικά τραγούδια, φωνητικές συνθέσεις σε ιταλικά κείμενα, επηρέασε βαθύτατα την εποχή του (τόσο ώστε να γίνεται λόγος για εποχή Ν.) με τους τολμηρούς και επαναστατικούς νεωτερισμούς που του υπαγόρευε η ιδιότυπη μουσική μεγαλοφυία του· από αυτούς είναι και η αρμονία που βασίζεται στη συγχορδία τριών ήχων και στη χρήση της κυρίαρχης τονικότητας, χάρη στους οποίους ο συνθέτης υπερπηδά ιδίως τις αρμονικές τραχύτητες της σύγχρονης μουσικής. Η φλαμανδική σχολή τον παραδέχτηκε ως πραγματικό ιδρυτή της. Η λάμψη του ύφους του, η ζωηρότητα της συγκίνησής του, η κομψότητα και η καθαρή αίσθηση ομορφιάς που ισορροπούν τις μουσικές του δομές είναι τα κυριότερα χαρακτηριστικά του έργου του.